Refugeecrisis, charity and mafia. What are the links?

A wonderous phenomenon is now taking place in Europe: everyone want peace and warmth for everyone. Isnt it wonderful how hospitable, sweet and warm European people are?

Maybe not ...
A few things make this crisis very complicated. Not to mention the multiple paradoxes.

There are some complications, to understate things:

Germany said "nein" to Greece people who begged for forgiveness and asked the whole of Europe to put measurements of austerity. Including states where people's faiths were comparable with those in undeveloped countries: high grade of poverty in comparision with the mean European citizen, pressure to leave the houses where they saved and paid all their money for, lack of medicines, spikes in suicide rates, high unemployment grades (50% among Greece youngsters).

It all happened under our eyes and Mutti Merkel said "no". No exception can rule, not for Greece, not for Ireland, Spain, Romenia. You just have bad luck to be born in the wrong country, or in a country with the wrong government.

Some months later Germany puts open its doors to welfare as width as possible for people from a total other continent, from a total other background, not sharing our basic principles and values and all which we see as "civilised". Not even having voted for a democratic system.
Believe me, if these people wanted the middle east to be peaceful, it would have been. And they wouldn't have been fighting for almost thousands year now.

Because of the German reaction to the crisis in Turkey - which it is. These people are called refugees. Are people who leave refugeecamps close by their border refugees? Well, than they are refugees.
But as far as I know in this refugeecamps there is no war. The majority of the refugees from the middle East travelling acrosse Europe to reach one of the "promised countries" has left a situation from a refugee camp that seemed endless and hopelesness. Because the situation doesn't seem to improve.
At least a stay in Europe sounded more tempting.

Ironically, costs (a strange thing to call humans "costs" but okay, at some point you also have to make economical attributions) to house an asylum seeker here is not only far more expensive than when these people would have been housed in Africa, a continent that can use some growth in economic welfare and employment grade. It is also far more expensive to house and serve them in western countries where the average costs per head is roughly estimated to be around 1200 euros per month (including: housing services, juridical, social and psychological assistance and administrative services). In Belgium per example, 1200 euros a month is being paid towards housing services that do want to house asylum seekers per person. So if you have a house and would like it to be rented by asylum seekers, you get 4800 euros a month. It doesn't need to be stated, that this houses are not being exploited by particular people themselves, but by charity organisations or non-profit organisations. Not to say: humantraffic or organised mafia and charity organisations are closely connected in this situation...

So how do you think "native people" from the country now flokked by asylym seekers will react, seeing that these people cost their governments who took every single eurocent extra they had away for the damn of their country expenses being in balance, which was demanded by the European Comission for austerity reasons, of which 20% noting their own native and well-educated children do have no chance on the labour market despite relentless efforts?
How do you think the average European citizen will feel? Let's say a Greek or a Spanish person, knowing that the minimal wage in Spain is 600 euros, without any assistance socially, psychologically, juridically in whatever way and without guaranteed housing? In contrast, people were put out of their houses? A flee some started with a jump from their balconies or rooftops...

Only because they are white? European? Living in a democratic country? European wants to fake poverty in the European Union doesn't exist and we can offer great lifes blessed with welfare for non-EU-immigrants not even being able to make sure no-one already in the EU is hungry?

I would guess, these people will feel a little bit surpassed...

Migration to the west, the right way to go?

In Europe the unemployment grade today is +10%. For southern countries, the situation is even worse.
That is why migrating to a southern European country for an African migrant or refugee (from Syria or Irac) might not be that interesting.
Especially not if you realise a lot of Portugese and Spanish people moved to there former colonies for work. Which apparently there were no work forces enough for in these countries?
However, massive floods of people go to western Europe these days. A roughly estimation of 2 million people crossing the border can be made for 2015. Most of them heading to countries like Germany, Belgium, Holland, the U.K., Denmark and Sweden.

So why then this migration ?
If there is no future there, back in Africa, most of all the middle east, what is the perspective here?

There already IS an extremely high rate of unemploymency troughout western Europe among a lot of people. To give an idea: the unemployment grade about Brussels youngsters is 28.9% at the end of September. (Which is better than Greece with a youth unemployment rate of 50%, which is unfortunately the same as in Europeans capital in some quartiers). The global unemployment rate in Brussels is still above 20% (table from 2010).
This people seem to belong a lot more to the following category than not, often:
- they have a lower education than average (no matter if they are european and speak the language and have the same cultural background and habits or not)
- they have other cultural backgrounds (despite if they share the language or education status)
- they have other ethnic backgrounds, specifically non-EU backgrounds
- young people (below 26)

The situation is even harder, because for non-EU migrants all this factors come together:
having no - or no appropriate education, stem from a background which is incomparable with the postmodern european society and it's organisation (e.g., public services: health services, mobility, post services, consuming patterns, even the way you get food what you eat and of course what food is eaten or how you go to the toilet, how you wash and how often, ...).
Of course don't speak the language, have another alphabet, being adapted to another climate and culture and often have another religion.



Of course, when you stem from a country with a total other culture and language, it is not strange that it is more difficult for you to adapt to total other local habits.
First thing is you have to learn the language. But no matter how hard you exercise, unless you're younger than 6 you'll never speak it as native people do because the laryngopharynxc structure of the mouth will adapt towards the phonetical sounds it has produces before that age. So you'll never speak properly German, French, Dutch or another western European language. As a consequence, it will be hard for you to express yourself and people listening at you may have a hard time understanding what you mean.
Reading the language might go more easy. But writing a language correctly takes a lot of time and patience. In fact, low or even middle educated European people (no matter if they are German, Dutch, French, Italian, ...) don't succeed in it theirselves!
Unfortunately for a lot of office jobs these days you need to handle the telephone and answer e-mails. So this functions are hard for these people to get.
Is this discrimination?
No, this is a problem with the presence of certain skills needed unfortunately to run such positions and to make sure the organisation can run smoothly in it's communication and is being done effeciently.

In a high-developed economy which is based on knowledge especially, these persons have a problem. Even more so in capital areas where are all head departments situated, requiring highly skilled people, like in Brussels.
Especially since the reaction of the "original youth" is to study even more: overeducation, is also a problem in Europe which is very costly for societies, while the benefits don't outweight the later start on the labour market often. This is because the degrees offered lost their worth.

So it is no surprise the unemployment grade for them is extremely high. Because they have all the odds against them.
It is true we are short of european young people who work for all the older going to retire, but in fact: factories were physical work is highly in demand already left Europe more than a decade ago.

And the white, european christian/jew/ our even the "old" migrants (as old as 1 untill 40 years in Belgian) which were never able to fully learn the language or never got educated to middle educated level, already have unemployment grades raising until 30% and more! Almost 20% of german youngters today have a risk of living in poverty and being socially excluded.

So, while demographically one could argue that we need young people to work in order to make sure the retired ones get their retirement fees (which they worked for but is used by our government already), in reality the picture is a lot more complex.
Simply, the jobs which are suited for "new coming" people where education, nor language knowledge is of none importance, are already gone.
Indeed, in terms of numbers (sounding inhumane) there is massive "excess" of people here already with low education and non specific skills who can integrate in our labour market which is knowledge and skills focused.

On the other hand: probably in Africa and the middle east there are people too which are highly educated and highly skilled. But is it ethical to drain that people to western europe, why so much still need to be done in this developing countries?

De waarheid heeft zijn rechten - Bea Cantillon in de tijd over taxshift

In De Tijd laat Bea Cantillon zich in een interview uit over de recente taxshift die België onderging.

Het land gaat namelijk al een tijdje gebukt onder hoge loonlasten die het voor werkgevers onaantrekkelijk maken werknemers aan te werven. Een werknemer die netto zo'n 1500 euro ontvangt, betekent voor de werkgever een werkelijke kost van een slordige 3500 euro. Driemaal het bedrag dat de werknemer ontvangt dus... Een werknemer belonen is tevens moeilijk daar de werkgever dan al snel diep in eigen vel snijdt wegens de regel van drie.
Daarom werden er allerhande alternatieven ontwikkeld. Extralegale voordelen, waarover later meer.

Deze rechtse regering, de Zweedse coalitie, zou dit hekele probleem wat al enkele decennia hooguit met loodgierij-werken wordt opgelost, eindelijk aanpakken.
Dat valt niet mee, indien je met drie partijen in de regering zit waarvan één met een identiteitscrisis krampt en zich in rechtse aangelegenheden zo links mogelijk poogt te gedragen om haar achterban niet te schaden. Maar zich in linkse aangelegenheden zo rechts mogelijk opstelt om een ander deel van diezelfde achterban niet voor het hoofd te stellen.

Hoe dan ook kwam men tegen alle verwachtingen in nog voor de politieke zomervakantie van 2015 met een bricolage-werk op de proppen, waarop ik in een andere post dieper zal ingaan.

Over deze beslissing laat professor Cantillon zich negatief uit. Mogelijks niet zonder recht en reden.
Alleen is het in een discussie wel zo ernstig om de juiste argumenten te gebruiken en geen hele leugens en halve waarheden te verkondigen.
Een interview dat een zinnige bijdrage levert moet niet dienen om iemands gebrek aan kennis weer te geven, een interview moet kritisch zijn ten opzichte van de genomen beslissingen met onderbouwde argumenten. De onderbouwing is er, maar waarop steunt ze?

Al bij de introductie loopt het mis met een stelling die op z'n zachtst gezegd discutabel is.
Bij aanvangt verklaart mevrouw Cantillon blijkbaar dat de regering de verlaagde loonlast (van 33 naar 25%) met name wil bekostigen via het activeren van enerzijds langdurig zieken en anderzijds oudere werklozen die "de markt niet nodig heeft".
Nochtans lees ik bij heel veel vacatures dat ervaring vereist is, iets wat toch vooral oudere werknemers hebben?
De reden waarom mensen met een verminderde productie (wat in de regel geldt voor mensen met beperkingen door medische klachten, maar helaas ook vaak voor mensen "op leeftijd", al worden onze senioren gelukkig dagelijks fitter) niet worden aangeworven op de arbeidsmarkt is niet omdat ze niet nodig zijn. Integendeel, bepaalde sectoren schreeuwen om personeel. Denk maar aan de zorgsector, de IT-sector, maar ook de boekhouding, administratief / secretariaatspersoneel, onderhoudspersoneel, huishoudhulpen als technisch geschoold personeel.
Alleen is de kost van oudere werknemers bijzonder hoog door het systeem van anciënniteit, in verhouding tot de mogelijke opbrengst van een oudere werkgever (die na ingewerkt te zijn en dus na een investering van het bedrijf een hoger risico zal hebben op ziekte/invaliditeit, mantelzorg, mogelijke verlofsystemen alsook natuurlijk sneller de pensioenleeftijd zal bereiken).

‘De regering gaat ervan uit dat ze miljoenen kan besparen door langdurig zieken en oudere werknemers naar werk te begeleiden. De harde waarheid is dat de jobs voor die mensen er niet vanzelf komen, want de markt heeft hen niet nodig.

Daar een onderneming in de eerste plaats ook zijn eigen continuïteit en dus voortbestaan beoogt te behouden, en als het even kan liefst een voldoende inkomen moet verwerven aan de ondernemer en zijn personeelsleden waartegenover men verantwoordelijk is, is het maar logisch dat men voorzichtig is met mensen aanwerven die in verhouding duurder en risicovoller zijn.
Dat wil echter helemaal niet zeggen dat de markt deze mensen niet nodig heeft!
Voor zieken en / of invaliden geldt hetzelfde verhaal. Deze mensen kunnen nog ontzettend goed inzetbaar zijn, maar in een aangepaste job, of met aangepaste uren. Iemand kan bijvoorbeeld van thuis uit werken op de uren die hij/zij wenst. Maar het verschil tussen 38 uren of halftijds werken versus volledig inactief zijn is erg groot. Bovendien draagt het ook zeker niet altijd bij tot het welzijn van de zieke.

‘De regering gaat ervan uit dat ze miljoenen kan besparen door langdurig zieken en oudere werknemers naar werk te begeleiden. De harde waarheid is dat de jobs voor die mensen er niet vanzelf komen, want de markt heeft hen niet nodig.

Deze mensen krijgen echter niet de kans om al was het maar 1 à 10 uurtjes per week te werken, want het systeem laat dat simpelweg niet toe. Bovendien draagt de werkgever hier opnieuw het volledige risico ingeval van ziekte. En iemand die een dag komt werken, tien dagen uitvalt, en dit maanden op rij, moet telkens door de werkgever doorbetaald blijven worden alsof hij gewoonweg komt werken.
Op deze manier krijgt de bedrijfswereld vanuit de overheid de impliciete boodschap ver van minder gezonde medewerkers weg te blijven. Indien zij iemand met een problematiek aanwerven, is het risico immers volledig voor hun.

Kleinere puntjes die wijzen op een gebrek aan kennis of een poging tot stemmingmakerij zijn dat de professor beweert dat deze taxshift voor de laaggeschoolden nutteloos is, daar de loonlasten voor deze categorie al op 25% lagen. De regering heeft echter enkele dagen na het kenbaar maken van de taxshift aangekondigd ook voor deze groep inspanningen te zullen doen.

Ten derde wordt er gesuggereerd dat het onduidelijk is voor wie de 100 euro netto extra per maand is. Dit blijkt echter gespecifieerd te zijn als de mensen die minder dan 2400 euro bruto per maand verdienen, een duidelijk afgebakende groep. De pers een beetje bijhouden of dat door je medewerkers laten doen is steeds mooi meegenomen voor je je aan uitspraken over een bepaald thema waagt.

Een ander feit waar mevrouw Cantillon het niet te nauw neemt met de waarheid is de gratuite bewering dat zowat alle uitkeringen in België onder de armoedegrens liggen (naargelang de instantie vastgesteld op een 950 à 1000 euro voor een alleenstaande in België). Dit is echter pertinent onwaar, zoals een getraind lezer wel kan afleiden uit de uitspraak die zeer aspecifiek is.
Welke uitkeringen liggen er hier boven de armoedegrens?
- De inkomensgarantie voor ouderen die over onvoldoende financiële middelen beschikken, geldt weliswaar enkel voor mensen met de Belgische nationaliteit en vluchtelingen of staatslozen ligt boven de armoedegrens (1011.70 euro voor een alleenstaande)
- De werkloosheidsuitkering is nadat er voldoende gewerkt is afhankelijk van hoogte van het inkomen, al daalt deze sinds de regering Di Rupo wel in de tijd
- Het minimumbedrag van de arbeidsongeschiktheids- (<1 arbeidsongeschikt="" de="" en="" invaliditeitsuitkering="" jaar=""> 1 jaar arbeidsongeschikt) die beide berekend worden op de inkomsten ingeval het een regelmatig werknemer betreft, liggen boven de armoedegrens.



Wie krijgt dan wel een inkomen onder de armoedegrens (dit is het Belgische bestaansminimum, op dit moment vastgelegd op 817 euro voor een alleenstaande)?
- Leefloners krijgen 817 euro, mààr een OCMW mag beslissen om zelf naargelang het gevoerd beleid extra middelen aan personen toe te kennen. Sommige OCMW's hebben hiervoor al modellen ontwikkeld om steuntrekkenden aan de hand van enkele parameters objectieve bedragen te kunnen toekennen die boven de armoedegrens liggen. De 817 euro is dus de ondergrens die men krijgt. Elk OCMW kan beslissen om meer te geven.
Indien er problemen zijn, kan een leefloner ook steeds om extra steun vragen waarbij er geval per geval wordt beoordeeld of de steun wordt toegekend (bv bij aankoop bril, wagen, medische kosten, ...).
- Werkzoekenden die of niet, of onvoldoende (om de berekening obv hun voorbije beroepsinkomsten te maken) gewerkt hebben of langer dan twee jaar werkloos zijn, krijgen oomk maar een 817 euro
- Mantelzorgers die thuisblijven om hun functie uit te oefenen
- Mensen die vrijwillig halftijds werken, dus zonder dat ze halftijds werkzoekenden toeslag krijgen, kunnen een inkomen hebben dat lager ligt dan de armoedegrens (in dit geval loont het werken dus niet)
De arbeidsongeschiktheids- of invaliditeitsuitkering voor niet-regelmatige werknemers ligt onder de armoedegrens (817 euro)
- Stuitend is dat de personen met een handicap die alleenstaand zijn (Inkomensvervangende tegemoetkoming voor personen met een handicap van het VAPH, met een verdienvermogen van minder dan 1/3e van een valide persoon) ook slechts het minium krijgen, namelijk 817 euro.
Indien ze hulpmiddelen nodig hebben voor hun zelfredzaamheid kunnen ze echter wel beroep doen op een integratietegemoetkoming maar het basisbedrag ligt voor deze mensen die niet kunnen werken en dit waarschijnlijk nooit kunnen, wel bijzonder laag. Voor deze mensen mag er wel opgekomen worden!

Er moet geen tekening bij gemaakt worden dat 817 euro voor een alleenstaande uiteraard een bijzonder karig bedrag is om maandelijks mee rond te komen, indien men geen beroep kan doen op een sociale woning maar op de privé-markt terecht moet en bijvoorbeeld een wagen heeft, is het bijvoorbeeld onmogelijk. Daarom zal men dan keuzes moeten maken. Gelukkig geven de meest sociale woonmaatschappijen voorrang aan mensen in de meest penibele situaties.

Dit systeem van gesubsidieerd kopen of huren van sociale woningen, alsook andere herverdelingssystemen (zoals de verhoogde tegemoetkomingen bij medische onkosten, sociaal abonnement openbaar vervoer, verhoogde kinderbijslag, ...) compenseren voor het inkomen dat onder de armoedegrens ligt.
Een laaggeschoold werknemer die aan het minimumloon werkt (al dan niet via interimcontracten met tussentijdse perioden van werkloosheid) kan geen beroep doen op deze voordelen. Daarom zal deze werknemer soms zelfs slechter af zijn dan de personen die officieel wel een uitkering krijgen die onder de armoedegrens ligt.
Dat kan hetgeen Bea Cantillon opmerkt, namelijk de structureel hoge werkloosheid bij laaggeschoolden waarvan dus geweten is dat ze onafhankelijk van de conjunctuur is, verklaren. Maar liefst 64% van deze mensen is werkloos!

(Op dit moment wordt het beeld natuurlijk negatief vertekend door de verschuiving van arbeidsintensieve werkplaatsen naar de lageloonlanden enerzijds en anderzijds een instroom van mensen uit nabijgelegen lagere loonlanden voor wie het wel nog loont om hier deze jobs met lagere verdiensten te komen doen, daar zij door het niet hebben van de Belgische nationaliteit geen beroep kunnen doen op de voordelen en de inkomsten vergelijken met de inkomsten in eigen land: kijk maar naar de vele Oost-Europeanen die actief zijn in de bouw, transport, schoonmaak, productie, ... en elke andere sector waarin jobs voorhanden zijn die een minimum aan taalkennis maar wel fysieke activiteit vereisten (bv sommige verkoops- en administratiefuncties)


Tot zover de nepargumenten waarmee mevrouw Cantillon een bepaalde stelling probeert te onderbouwen. Een stelling die op zich misschien wel verdedigbaar is, maar men kan zich niet van de indruk ontdoen dat dit meer van lobbywerk wegheeft voor mogelijke verenigingen dan van een objectieve kijk geven op het werk van de regering, door het gebruik van flagrante onjuistheden of uitspraken die kort door de bocht zijn.

Alsof dat allemaal niet erg genoeg is voor iemand die een nobele zaak moet verdedigen en waarvan je bijgevolg een meer dan behoorlijke dosis ethiek verwacht, komt het pas echt tot een cliffhanger van jewelste in de conclusie van het artikel. Hierin antwoordt mevrouw Cantillon op de vraag waarom dit dan wel zo'n probleem is. De metode die ze toepast herkennen we van de technieken die het Vlaams Belang hanteert: bangmakerij. Andere argumenten kunnen er blijkbaar niet verzonnen worden.
We krijgen een behoorlijk dreigement voor de kiezen: het zal niet fijn meer zijn om in deze samenleving te leven.
Ach zo? Is dit niet behoorlijk subjectief? Sinds wanneer mogen we zelf niet meer bepalen wat we al dan niet fijn vinden?

Waarom zegt ze niet gewoon wat ze denkt? Dat bepaalde groepen indien ze denken dat ze te weinig krijgen in verhouding tot waartoe ze recht op menen te hebben (ingeval je niet bijdraagt is het niet erg logisch dat je recht op vanalles hebt want op basis waarvan zijn die rechten dan gebaseerd? Op het feit dat je ademt? Geboren bent? op Belgische bodem verblijft? ) wel eens maatschappelijk deviant gedrag kunnen gaan vetonen (lees: gewelddadig middelen komen afnemen).
Alleen is de vraag of dat een manier is om een samenleving te besturen? Moeten we uit angst voor het feit dat degenen die met de handen open staan in de hoop dat de gebraden kippen in de mond vliegen met dank aan zij die wel een bijdrage leveren, misschien met een kalasjnikov achter ons aan komen ze dan maar alles geven?
Een vraag die iedereen voor zichzelf moet beantwoorden. Maar waar eindigt het dan? En zijn er individuen die denken dat ze ooit genoeg krijgen? En daarom niet meer op hun eigen manier zullen proberen "bij te verdienen"? Ik denk het niet ...
Criminaliteit wil niet noodzakelijk zeggen dat men te weinig heeft, wel dat men meer wil.